“De halfjaarlijkse beoordelingscyclus”

Augustus is de tijd van ons review. Dat klinkt heel kil en afstandelijk, maar dat is het verre van. Want over het algemeen (nu 10 van de 10 keer) wordt dat gedaan in een goed restaurant met een heerlijke fles rode wijn erbij en een vier gangen menu en meestal op een plek waar we mooie herinneringen aan hebben. Letterlijk betekent reviewen het her-bekijken of opnieuw bekijken. Andere definities die voorbij komen zijn kritisch beoordelen, aanschouwen, evaluatie, overzicht of terugblik. En dat is precies wat wij doen. Elk half jaar weer. En dat doen we al vanaf ons prille begin. En misschien voor de duidelijkheid, wij is mijn vrouw en ik.

Ik ben ermee begonnen om twee redenen. De eerste reden is

De dans van leiden en volgen

Ik ben dol op de Argentijnse tango. Een dans waarin de creativiteit en passie van twee mensen samenkomen tot één geheel. Als ik de tango dans kom ik los van dagelijkse beslommeringen, uit mijn hoofd en in mijn lijf, gedachtes verdwijnen. Zeker gedachtes aan werk. Toch is deze dans zeker ook een bron van inspiratie voor mijn werk.

Een wonderbare vermenigvuldiging

Door Bas Tielens, deelnemer ITIP opleiding

Afgelopen zomer was ik in de Franse historische stad Chartres. Ik was er met Afina, die geboeid is door het labyrint en de mystieke werking ervan. Zij wou mij graag het exemplaar daarvan laten meemaken dat in de vloer van de middeleeuwse kathedraal in Chartres is aangebracht. Het labyrint van Chartres is één van de beroemdste ter wereld.

Om maar meteen een vaak voorkomende spraakverwarring uit de weg te helpen: een labyrint is iets heel anders dan een doolhof. In het laatste kan je verdwalen en zie je niet waar je heen gaat of waar je moet zijn, in de eerste volg je juist een eenduidig pad met een onmiskenbaar doel: het centrum. En net zoals het leven zich grillig, maar vastberaden naar een onmiskenbaar punt toe beweegt, slingert het pad van het labyrint zich in een bijna eindeloze reeks wendingen naar z’n middelpunt.